Είναι ΟΚ να ζηλεύεις την ευτυχία των άλλων??

Για αρχή παίδες λέω να αλλάξω όνομα στο blog...Να το κάνω "what the fuck is going on with me?"Όσοι λίγοι διαβάζετε θα έχετε καταλάβει ότι τον τελευταίο καιρό το χρησιμοποιώ για να κλαψουρίζω...Ποιός?.Εγώ...Που εγκαινίασα αυτό το blog κράζοντας όσους κλαψουριζουν..Όμως δημοκρατία έχουμε ο,τι θέλουμε λέμε..Τεσπα κι επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και δε θέλω εκτός από το νοίκι μου να βάλω τον μπαμπά μου να μου πληρώνει και τρελογιατρούς,οπότε θα τα λέω εδώ..
Και θα ξεκινήσω με το θέμα της ζήλειας..Και δεν εννοώ να ζηλεύεις τον γκόμενο σου...Ούτε καν..Μιλώ για το να ζηλεύεις τους πάντες γύρω σου..Τυπικά ήμουν πάντα ένα ευτυχισμένο παιδί..Ουσιαστικά όμως όχι..Πάντα ζήλευα τους άλλους..πάντα...Και ξέρετε ποιο είναι το αστείο?Ότι όσοι με ξέρουν λένε ότι είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που έχουν γνωρίσει..Χαχαχα ναι ο διάολος που έχω μέσα μου ξέρει πολύ καλά να κρύβεται..Personally speaking(πως το μιλάω το αγγλικό η ρουφιάνα),το βρίσκω πολύ λογικό...Έχω περάσει τα 19 χρόνια και 6 ακριβώς μήνες της ζωής μου βλέποντας τους άλλους γύρω μου να είναι χαρούμενοι και εγώ απλα να επιβιώνω χωρίς αλατοπίπερο(ούτε καν λίγο τσίλι) στην άνοστη ζωή μου..Και μην τολμήσει κανείς να πει ότι υπερβάλλω...Δεν μπορείτε να μπείτε στο κεφάλι μου..(ευτυχώς)..
Ζηλεύω χρόνια τώρα τις φίλες μου,όταν έχουν τις σχέσεις τους και περνάνε τέλεια κι εγώ απλά γυρνάω σπίτι και κοιμάμαι αγκαλιά με τον αρκούδο μου λες και είμαι βλαμμένο(που είμαι δηλαδή)..Θα με πείτε κακιά φίλη αλλά όποτε κάποια από τις κολλητές μου μας έλεγε πως πέρασε με το αγόρι της ή για κάποιο καινούριο φλερτ,έδειχνα τις δοντάρες μου σε προσπάθεια να χαμογελάσω,κι από μέσα τα σωθικά μου χόρευαν trance..Κι άμα τις ακούσω να γκρινιάζουν για τους γκόμενούς τους κρατιέμαι με όλη μου τη δύναμη να μη σηκωθώ και να ρίξω το ποτήρι με το νερό α-λα Κασιδιάρης και να βρίσω....Είναι δυνατόν άλλοι να παρακαλάνε για αυτό που έχεις κι εσύ να γκρινιάζεις για αυτό μπροστά τους?Μετά πάω σπίτι μου και συνομιλώ με το πράσινο τέρας μέσα μου και το ρωτάω γιατί όλες όταν θέλουν κάποιον τον έχουν το πολύ σε μια εβδομάδα τσακ μπαμ χωρίς κόπο ή τους έρχεται ο σούπερ γκόμενος ουρανοκατέβατος κι εγώ πρέπει να καταβάλλω υπεράνθρωπες προσπάθειες(και άκαρπες φυσικά)..
Και το τέρας γελάει...ξεκαρδίζεται..Μετά με αφήνει για λίγη ώρα και επιστρέφει να σπάσει πλάκα μαζί μου...Είμαι μήπως ξινή?Μπορεί αλλά υπάρχουν και πιο ξινες!Μήπως αδιάφορη?Παίζει...
Επίσης έχω σιχαθεί να ακούω "τι όμορφη που είσαι","τι ωραίο σώμα","τι ωραία πόδια","τι ωραία μαλλιά".Άντε μου στο διάολο...Ακόμη κι αν τα έχω,που δε το νομίζω τι σκατά να τα κάνω?Διακοσμητικά?
Λυπάμαι που το λέω μα πάντα βλέπω τους άλλους γύρω μου να είναι πιο χαρούμενοι,πιο καλοί,πιο όμορφοι,πιο τυχεροί,να περνάνε πιο καλά,να τους πηγαίνουν όλα ρολόι,να πετυχαίνουν πάντα...What the hell?Είμαι εγώ φαντασιόπληκτη ή απλά γκαντέμω?Να παραπονέθω στον νονό μου για το λάδι?Στον παπά που με βάφτισε ή στη μακαρίτισσα τη γιαγιάκα μου που εκτός από το όνομα της μου έδωσε και την τύχη της?(μου λείπεις γιαγιά μου)..
Μάλλον επειδή είμαι κακός ανθρώπος...Γιατί ο άνθρωπος που τσατίζεται όταν οι άλλοι είναι καλά κι αυτός όχι τι είναι?Δε θέλω να είμαι κακιά,αλλά δε μπορώ να κάνω κι αλλιώς...Να παραδωθώ στο κοντινότερο τρελάδικο?Τι να κάνω?Έχετε πάθει ποτέ το ίδιο?..
Σας αφήνω,ζαλίστηκα πάω να φτιάξω έναν καφέ με μπόλικη τεκίλα,και να μιλήσω με το πράσινο τέρας...Kisses Bitches:) xx